Dag 8

DAG 8
Vandaag met een luxe bus naar Bobodoulasso. Paulin brengt met op zijn motor door een razend druk Ouagadou. Om het station binnen te gaan wordt je eerst handmatig gescand. Bij de balie worden al mijn gegevens ingevoerd, en ook paspoort gekopieerd. Op mijn bagage wordt een code gezet en ik kan nadat ik nog een keer gescand ben door naar de wachtruimte. De bus zelf is als in een vliegtuig met met ruime stoelen. Twee bestuurders, stuwardesse,USB aansluiting, film, lunch, clim, drinken, en toilet.
WiFi is ook beloofd, maar werkt niet. Zeer comfortabel. Mag ook wel voor die €15. die deze rit van zes uur kost. Door al die controles op het station hebben we niet de ceremonie van de politiecontrole onderweg. Door de angst voor terrorisme zijn er veel controles en is het zaak altijd je paspoort bij je te hebben. En als blanke val je op, ik heb in al deze tijd nog maar een paar keer een blanke gezien. Wat me hier ook opgevallen is dat veel mensen hier mondkapjes dragen, op de onverharde wegen begrijpelijk, maar ook in de stad. Als je ingehaald worden op een onverharde weg moet je even een minuutje je adem inhouden. Verder zie ik dat misschien wel de helft van de vrouwen hier een pruik draagt. Met het haar, wat ze van nature hebben, kunnen ze ook gen kant uit. Een pruik heeft hier dan ook niets negatiefs. Ze zien het meer als een kledingstuk. Maar het lijkt me toch niet prettig met deze hitte.
Bij aankomst in Bobodoulasso een taxi naar mijn hotel. Een wonder dat dat ding nog rijd. Bij het hotel had ik alleen een biljet van Cfa 5000 (€7.50 ) en had de beste man geen Cfa 4000. om terug te geven. Ook in het hotel konden ze het niet kleinmaken. Dus taximans de markt op om te wisselen. Kwam na een kwartier teleurgesteld terug. Uiteindelijk toch met kleingeld Cfa 900 bij elkaar weten te sprokkelen. Daar nam Taximans genoegen mee.
Normaal gesproken zou je zeggen, waar maak je je druk om, het kost toch bijna niets. Maar met zoveel meer geven dan wat gevraagd wordt laat je hem niet alleen zien hoe rijk wij zijn maar belangrijker, ook hoe arm hij is. Fooi geven is waardering tonen voor iemand die misschien net iets meer doet dan noodzakelijk. Het is soms gênant te zien hoe westerse mensen lomp omgaan met mensen in arme landen. Ontwikkelingshulp heeft goede kanten maar ondanks goede bedoelingen pakt het soms heel verkeerd uit. Kleine projectjes met directe hulp zijn meestal heel nuttig. Over ontwikkelingshulp door overheden heb ik mijn twijfels. Maar geen politicus zal om zijn bestaan te behouden dit terug willen draaien. Afhankelijkheid remt initiatieven en eigenwaarde.
Maar nu ben ik wel erg het filosofisch bezig.
Inmiddels wel in een echt hotel, geleid door een Nederlandse. Gewoon een echt bed en schoon. Wat een luxe, wel prettig even, maar heeft niet zoveel met Burkina Faso te maken. Beetje dubbel.