Ouagadou

DAG 1
Wiljan en Janneke hebben me weggebracht. 5 Uur opstaan. Zes uur van huis en om kwart over acht in Toulouse. Ruim op tijd bleek, temeer omdat de vlucht werd uitgesteld. Nog voor twaalf uur in de lucht, onderweg naar Tunis. Een korte vlucht. Voordat ik weer vloog richting Burkina Faso was het ruim vier uur. Een prachtig zicht op de Sahara met een ondergaande zon. Jerome een fransman naast me, komt meerdere keren per jaar in Burkina en kon me veel namen met telefoonnummers geven van mensen die betrouwbaar geld wisselen, motorfietsen verhuren, slaapplaatsen etc. De stemming werd nog beter toen een van de passagiers zijn gitaar nam en begon te spelen en te zingen.
Op het vliegveld Ouagadou na heel veel controles word ik benaderd door een taxichauffeur. Nee, eerst geld wisselen. Taximans blijft me achtervolgen en wijst me de weg naar iemand achter een klein luikje. De geldwisselaar. Ik vertrouw hem €100. toe en warempel er komt cfa 65500 voor terug.
Dat is geen pak geld want de meeste biljetten zijn van 10000. De Taximans vraagt waar ik naar toe wil en ik laat het adres zien van wat mij als hotel beloofd is. Of ik het wilde uitspreken en toen besefte ik dat de man niet kon lezen. Taximans wist het niet en ging naar iemand anders, doch helaas deze man was ook niet naar school geweest. Bij de derde lukte het. Benieuwd naar wat voor voertuig ik gebracht zou worden. Maar bij het verlaten van de luchthaven stond daar al twee man van het ontvangstcommite met een bord WIM op me te wachten. Taximans zag zijn gouden dag in rook opgaan maar ik maakte het goed door hem te belonen met het kleinste biljet wat ik had. Hij kon weer een hap eten kopen met Cfa 500.=€0.75 Het ontvangstcommode van Jean Paul en Pauline confisceerden een Mercedes waarvan de teller al vele malen over de kop was gegaan. Die teller bleek later ook stuk te zijn net als de meeste onderdelen. Maar onder hels kabaal bracht hij mij over onverharde wegen naar wat me toegezegd was een hotel moest zijn. Jean Paul en zijn maat waren apart van mij al aangekomen op hun brommer. Ik moet zeggen, de ontvangst was allerhartelijkst. Trots lieten zij hun, nou ja, hotel zien. Drie kamers met wat bij ruimtes en buitenzitjes. Maar wat moet je binnen doen als het buiten 30'c is. Mijn kamer bestond uit een betegelde vloer, schoon, vier kale muren waarin een deur en een klein raam, wat uitkeek op wat oude oliedrums en andere rommel. Aan het plafond hing een grote ventilator die het ook deed. Op de vloer stond een nachtkastje, een kapstok en er lag op de grond een matras met een klamboe. Ook was er een stopcontact en een lichtschakelaar, maar het lampje wat hiermee verbonden was gaf niet genoeg om bij te lezen. Het sanitair bestond uit een kleine ruimte die als toilet, douche en wasgelegenheid dienst deed. Ik neem aan, dat het gat in de vloer het laagste punt is, dus de afvoer. Met Jean Paul en Pauline een biertje (met de inhoud van een fles wijn) aangeboden. Goed bier en veilig te drinken. Jean Paul vertelde dat er geen restricties zijn op alcohol in het verkeer. Hoeft misschien ook niet want de meeste mensen hebben het geld er niet voor. Op tijd naar bed, morgen zal ik kijken of ik verbinding kan krijgen met de westerse wereld.