Dag 3 vervolg
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
10 Januari 2018 | Mali, Anefis i-n-Darane
DAG 3 vervolg
Op de vlucht naar ouagadou zat naast me een Fransman die zou spelen op een festival van afrikaanse muziek. Dat moest ik zien natuurlijk. Het beloofde een onvergetelijke avond te worden. Jean Paul bracht me er op zijn motor heen en voor de terugrit hoefde ik maar te bellen. Helaas waar hij me afzette was niet de plek van het festival en voordat ik dat door had was hij alweer in de nacht verdwenen. Gebeld en arme Jean Paul, die dit allemaal als service ziet, kwam me weer ophalen en bracht me waar ik moest zijn.
Een ommuurde ruimte met een paar honderd mensen en een podium met verlichting en geluidsapparatuur.
De optredens waren indrukwekkend, elk half uur weer een andere groep. Ritmisch op vaak traditionele instrumenten, maar ook moderne. Zelfs was er een artiest die met een grote slijpschijf in het ritme van de muziek op een stalen pijp speelde. In vrijwel donker spoot het vuur meters hoog. Spektakel ten top maar niet traditioneel afrikaans. Vaak opzwepend wat ook bij het publiek oversloeg. Sommigen gingen er zo in mee, dat ze bijna in trance raakten. Op de grond werd water besprenkeld omdat het door het dansen zo stoffig werd, dat je de voeten niet meer kon zien. Een prachtig spektakel waarbij de deelname van het publiek een extra toevoeging. Wat zijn blanke mensen dan een stelletje stijve harken.
Om elf uur werd het koud en met de wetenschap dat ik de volgende dag op tijd op moest JP gebeld die me weet terug bracht.
Op de vlucht naar ouagadou zat naast me een Fransman die zou spelen op een festival van afrikaanse muziek. Dat moest ik zien natuurlijk. Het beloofde een onvergetelijke avond te worden. Jean Paul bracht me er op zijn motor heen en voor de terugrit hoefde ik maar te bellen. Helaas waar hij me afzette was niet de plek van het festival en voordat ik dat door had was hij alweer in de nacht verdwenen. Gebeld en arme Jean Paul, die dit allemaal als service ziet, kwam me weer ophalen en bracht me waar ik moest zijn.
Een ommuurde ruimte met een paar honderd mensen en een podium met verlichting en geluidsapparatuur.
De optredens waren indrukwekkend, elk half uur weer een andere groep. Ritmisch op vaak traditionele instrumenten, maar ook moderne. Zelfs was er een artiest die met een grote slijpschijf in het ritme van de muziek op een stalen pijp speelde. In vrijwel donker spoot het vuur meters hoog. Spektakel ten top maar niet traditioneel afrikaans. Vaak opzwepend wat ook bij het publiek oversloeg. Sommigen gingen er zo in mee, dat ze bijna in trance raakten. Op de grond werd water besprenkeld omdat het door het dansen zo stoffig werd, dat je de voeten niet meer kon zien. Een prachtig spektakel waarbij de deelname van het publiek een extra toevoeging. Wat zijn blanke mensen dan een stelletje stijve harken.
Om elf uur werd het koud en met de wetenschap dat ik de volgende dag op tijd op moest JP gebeld die me weet terug bracht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
