Dag 20

DAG 20
Hamidou was te laat zoals gewoonlijk, maar om 9 uur op weg naar de heilige vissen. Geen idee wat ik me er van voor moest stellen. Achterop zijn motor, onderweg eerst kippen kopen. Twee met de poten bij elkaar gebonden werden de stresskippen fladderend over het stuur gehangen. Een half uur verder ging het niet verder met de motor dus te voet verder. Over rotsen klimmend in een prachtig landschap dalen we af in een iets groener gebied. Hamidou vertelt met dat we ons vanaf hier in een heilig gebied bevinden. Even verder moeten de schoenen uit en komen we op een plek waar zowaar een stroompje doorheen loopt. En overal kippenveren en kippenpoep. En daar loop ik op mijn blote voeten doorheen te darsen. Maar heilig is heilig en ik mag natuurlijk niet de heilige geesten tarten. We waren niet de enige die deze pelgrimstocht ondernomen hadden. Geen blanken, maar animisten uit Ghana, Ivoorkust en Mali waren hiernaartoe gekomen om hun zieltje rein en de rest vies te maken. De meesten met kippen, maar ook geit werd aan de hogere machten geofferd. Eerst werd mijn kip (haantje de voorste) aan de sjamaan gegeven. Het arme beest eerst de strot doorgesneden en zijn bloed werd over iets heiligs uitgesprenkeld. Het nog fladderende scharminkel werd terzijde gegooid en tot mijn grote geluk bleef hij op zijn rug liggen, wat volgens de sjamaan voor mij een lang leven betekende. Hamidou zijn kip onderging uiteraard het zelfde ritueel en ook hij zal heel oud worden. Vervolgens werden de beesten ook aan de andere kant opengesneden, de ingewanden er uit getrokken en lang en aandachtig bestudeerd. Conclusie van deze studie is me ontgaan maar met de nog warme darmen in de hand en nog steeds op blote voeten klauteren we verder tot we bij een grote poel tussen de rotsen kwamen. En daar waren dus de heilige vissen, die we onder het uitspreken van wensen voerden met de kippendarmen. Mijn gebed ging alleen maar over mijn zere voeten en hoe hier weg te komen. De geesten moeten me gehoord hebben want eenmaal mijn schoenen weer aan voelde ik me een stuk beter. Teruglopende vroeg ik aan Hamidou wat er nu met de rest van het meest veelzijdige stukje vlees gedaan zou worden. Welnu, die gaan met de Sjamaan naar de oude mensen van zijn dorp. Ik zie het voor me ,,Wat eten wij vandaag,, KIP !

Dit is geen voor de toerist opgevoerd theater, maar een uiterst serieus animisten gebeuren waar ik als een van de weinige blanken kennis van heb kunnen nemen.
Uiteraard zijn hier geen foto's van.